W zbiorach Muzeum Historycznego miasta Krakowa znajduje się wiele ciekawych i cennych zbiorów. Ich znaczna część została zdigitalizowana i udostępniona jest online na portalu Cyfrowy Thesaurus. Zapraszamy do odkrywania jego obszernych zasobów.
Dziś przedstawiamy miedzioryt z 1592 r., „Uroczysty wjazd księżniczki Anny do Krakowa w 1592 r.”, przedstawiający uroczysty moment powitania i wjazdu do Krakowa księżniczki Anny Habsburżanki, córki arcyksięcia Karola Styryjskiego, w dniu 28 maja 1592 r. Grafika odtwarza poszczególne elementy uroczystości oraz grupy uczestników, zastępy wojsk pieszych i konnych, delegacje ziem polskich i cechów. Są one oznaczone odpowiednio cyframi od 1 do 24. Po prawej wiodąca do Krakowa brama Floriańska, a wewnątrz obwodu murów część zabudowy miejskiej i wieża kościoła Mariackiego, odtworzone niezgodnie z realiami.

Ślub królewski był poprzedzony szeregiem zabiegów dyplomatycznych. O rękę księżniczki, kiedy ta miała zaledwie 13 lat, wystąpiła w imieniu swego bratanka królowa Anna Jagiellonka. Po wstąpieniu na tron Polski Zygmunta, małżeństwo zostało zaaprobowane i 3 maja 1592 roku w Wiedniu odbył się ślub per procura. W drodze do Polski Habsburżance towarzyszył wspaniały orszak, a na powitanie wyjechała osobiście Anna Jagiellonka, której towarzyszyła królewna Anna Wazówna. Zarówno wjazd do Krakowa 28 maja, jak ślub i koronacja 31 maja, otrzymały niezwykle uroczystą oprawę.
Najważniejsze fragmenty kompozycji, odpowiadające poszczególnym sekwencjom uroczystości, to powóz w orszaku księżniczki (cyfry 1 i 2), oczekiwanie spotkania – namioty króla (6), namioty księżniczki (7), moment spotkania pary małżonków –  pod baldachimem (8), dwukrotnie powtórzony powitalny orszak królewski (9 i 10), powóz księżniczki jadącej w towarzystwie dam (18), orszak konny króla i towarzyszący mu dostojnicy kościelni: prymas Stanisław Karnkowski i kardynał Jerzy Radziwiłł, wjazd przez bramę do miasta (21). Wieża Mariacka (24), przyciąga uwagę pewnym nietypowym szczegółem. Na jej szczycie widoczna jest postać trzymająca sztandar. Jest to pewien „ciesielczyk Niemiec, który (…) wlazł na wierzch gałki. Miał proporzec  wielki z tafty uczyniony, czyrwony (…) Orzeł biały, wielki we środku malowany(…) przy drągu żelaznym stał i proporcem obracał tak długo, aże wszyscy w miasto wjechali.”