W ostatnich dniach, wraz z niepokojącymi informacjami o zamieszkach w Stanach Zjednoczonych, dotarła do Polski także wiadomość o zdewastowaniu przez demonstrantów pomnika Tadeusza Kościuszki w Waszyngtonie. Mało kto pamięta jego niezwykła historię, której ważna pamiątka znajduje się do dziś w zbiorach Muzeum Krakowa.

Idea budowy pomnika Tadeusza Kościuszki w Waszyngtonie narodziła się pod koniec 1903 r. Jej pomysłodawcą był Związek Narodowy Polski działający w Chicago. Monumentnarodowego bohatera walk o niepodległość, ufundowanyze składek„polsko-amerykańskich organizacji Ludu polskiego w Stanach Zjednoczonych”, miał stać się darem dla Narodu amerykańskiego oraz „wyrazem lojalności i przywiązania do ich przybranejOjczyzny, za której wolność Kościuszko tak szlachetnie walczył.” Na początku 1904 r. prezes polskiego Związku Marian B. Stęczyński skierował oficjalne pismo do prezydenta Teodora Roosvelta z prośbą o przyjęcie polskiego daru i wzniesienie pomnika w reprezentatywnym miejscu w Waszyngtonie. Zaproponowano ustawienie pomnika w Parku Lafayette naprzeciwko Białego Domu, obok dwóch wcześniej wzniesionych monumentów upamiętniających  francuskich bohaterów walk o niepodległość Stanów Zjednoczonych, walczących u boku Jerzego Waszyngtona: generała i marszałka Francji Jeana-Baptiste’aDonatiena de Vimeur, hrabiego de Rochambeau (1725-1807) oraz ) oraz polityka i marszałka markiza i Marie Josepha Lafayett’a (1757-1834). Dzięki prezydenckiej rekomendacji, amerykański Kongres wydał uchwałę wyrażając zgodę na wzniesienie monumentu we wskazanym miejscu. Powołano wówczas Komitet budowy pomnika Tadeusza Kościuszki w Waszyngtonie złożony z amerykańskiej Polonii, który 27 grudnia 1905 r. ogłosił, za pośrednictwem amerykańskiej i europejskiej prasy,pomnikowy konkurs. Zgodnie z regulaminem mogli wziąć w nim udział tylko „artyści rzeźbiarze Polacy, zamieszkali w Polsce lub na wychodźstwie”. Koszt pomnika-statui wraz z architektoniczną podstawą miał nie przekroczyć kwoty  40. tysięcy dolarów amerykańskich, pochodzących z publicznych zbiórek polskich organizacji w Stanach Zjednoczonych. Pomnik miał przedstawiać figurę Kościuszki w amerykańskim stroju generalskim „na odpowiednim piedestale z granitu”, otoczonym, zgodnie z XIX- wieczną pomnikową modą,dowolnymi figurami alegorycznymi. Rzeźbiarze zobowiązani byli do przesłania własnym kosztem modelu pomnika do Waszyngtonu. Wybór zwycięskiego projektu pozostawiono „komisyirządowej Stanów Zjednoczonych”, złożonej z „Sekretarza wojny i prezesów bibliotek Senatu i Kongresu”, a główna nagroda miała wynieść 1 000 dolarów.  Na konkurs nadesłano 20 modeli, w tym 18 z Europy i 2 ze Stanów Zjednoczonych. Pierwszą nagrodę przyznano monumentalnemu projektowi autorstwa Stanisława R. Lewandowskiego przesłanemu z Wiednia. Artysta ukazał Kościuszkę z kapeluszem generalskim w dłoni i szablą tuloną do piersi otoczonego przez 13 figur symbolizujących „pierwotne Stany Unii” . Ostatecznie jednak, decyzją prezydenta Roosvelta, zdecydowano o realizacji projektu wyróżnionego drugą nagrodą. Dzieło Antoniego Popiela (1865-1910) ze Lwowa, współtwórcy pomnika Tadeusza Kościuszki w Krakowie,uznano za „odpowiedniejsze” pod względem formy artystycznej do projektowanego miejsca w Parku Lafayett’a. We wrześniu 1907 r. artysta przybył do Chicago, gdzie wraz z miejscową odlewnią pracował nad pomnikiem aż do połowy 1910 r.

Waszyngtoński pomnik przedstawia Tadeusza Kościuszkę w amerykańskim stroju generalskim, z nogą wspartą na lufie armatniej, z rulonem papieru w jednej dłoni, a z lunetą w drugiej. Artysta upamiętnił w ten sposób pobyt Kościuszki w Stanach Zjednoczonych w latach 1776-1784. Jako inżynier wojskowy armii amerykańskiej był on wówczas odpowiedzialny za fortyfikowanie miast i obozów wojskowych. Zasłyną budową, na polecenie Jerzego Waszyngtona, potężnej twierdzy West Point nad rzeką Hudson, którego projekt wyobraził rzeźbiarz w dłoni pomnikowej figury. Rozgłos przyniósł Kościuszce także udział w zwycięskiej bitwie pod Saratogą w 1777 r., której pomnikowy symbolem jest lufa zdobycznej armaty. W uznaniu jego zasług, uchwałą Kongresu amerykańskiego, 13 października 1783 r. został awansowany generałem brygady armii amerykańskiej. Twórca waszyngtońskiego pomnika, Antoni Popiel, wyobraził zatem Tadeusza Kościuszkę, nie jak na popularnych w Polsce wyobrażeniach Naczelnika, w chłopskiej sukmanie z krakuską na głowie, lecz w mundurze amerykańskiego generała.

Artysta zaprojektował pomnik o wysokości 32 stóp, który tworzy odlana w brązie figura Tadeusza Kościuszki  ustawiona na jasnoszarym, granitowym architektonicznym postumencie. Kościuszko w amerykańskim mundurze generalskim, dumnie wspiera nogę na lufie armatniej, rękę wspierając na szabli zwieszonej u boku, w drugiej trzymając plan amerykańskiej fortyfikacji West Point. Postument otaczają brązowe figury i ryte inskrypcje. Na frontowej ścianie napis: Kościuszko oraz poniżej: Saratoga, a także odlana w brązie część zachodnia półkuli ziemskiej, ponad którą amerykański orzeł z rozpostartymi skrzydłami broni gwieździstego sztandaru. Natomiast po przeciwległej stronie pomnika, półkula wschodnia z zarysem Europy, z polskim orłem walczącym z potężną żmiją i napisem poniżej: Racławice. Po bokach postumentu rzeźbiarz umieścił statuę żołnierza amerykańskiego przecinającego węzły „przyszłego obywatela wolnych Stanów Zjednoczonych” oraz polskiego chłopa w sukmanie i rogatywce z kosą w dłoni, który osłania polskiego rannego oficera. Dodatkowo na pomniku umieszczono napisy fundacyjny: Ufundowany przez Związek Narodowy Polski w Ameryce i Prezydenta Stanów Zjednoczonych w imieniu polsko – amerykańskich obywateli.

Rzeźbiarska realizacja spotkała się z uznaniem w amerykańskim i polskim środowisku artystycznym.W tym samym roku, 15 marca uroczyście wmurowano kamień węgielny z aktem erekcyjnym pomnika oraz symbolicznym workiem ziemi przywiezionej z krakowskiego Kopca Kościuszki. Uroczyste odsłonięcie i symboliczne przekazanie Narodowi Amerykańskiemu waszyngtońskiego monumentu Tadeusza Kościuszki odbyło się w dniu 11 maja 1911 r., w asyście armii amerykańskiej i licznie przybyłej Polonii. W uroczystości udział wziął prezydent Stanów Zjednoczonych William Taft, amerykański MinisterWojny Jacob McGavock Dickinson, przedstawiciele amerykańskiego Kongresu oraz Związku Narodowego Polskiego z Maryanem B. Stęczyńskim na czele. Niestety w tym ważnym dla Polaków, w kraju i na obczyźnie wydarzeniu nie uczestniczył autor dzieła, który zmarł wkrótce po ukończeniu amerykańskiego monumentu.

W tym samym dniu w Waszyngtonie odsłonięto drugi, ufundowany przez Polonię pomnik konny Kazimierza Pułaskiego. Jego autorem był polski rzeźbiarz Kazimierz Chodziński (1815-1905), który kilka lat wcześniej wzniósł pomnik Tadeusza Kościuszki w Chicago.

Dziś,monument Tadeusza Kościuszki jest jednym z pięciu pomników stojących w popularnym publicznym Parku Lafayatt’a, który od dziesiątków lat jest często odwiedzanym przez turystów miejscem sąsiadującym z Białym Domem oraz areną publicznych protestów.

Niezwykle cenną pamiątką waszyngtońskiego pomnika jest gipsowy model posągu Naczelnika autorstwa Antoniego Popiela z około 1906 r., który doprzechowywany jestobecnie w zbiorach Muzeum Krakowa.

Waszyngtoński pomnik obecnie zobaczyć możemy także w Warszawie na placu Żelaznej Bramy. W 2010 r. przed pałacem Lubomirskich na Osi Saskiej Bank Citi Handlowy wraz z Urzędem Miasta St. Warszawy ufundował wierną kopię pomnika. Jego autorem byli krakowscy rzeźbiarze Anna i Wojciech Siek.

Makieta pomnika Tadeusza Kościuszki

Elżbieta Lang, na podstawie opracowywanego obecnie artykuł „Kraków- Waszyngton, czyli dzieje monumentów T. Kościuszki”, 3.05.2020