Chronicon Pictum; Képes Krónika źródło: Wikimedia Commons, domena publiczna

Król Władysław I (około 1040 – 29 lipca 1095) z węgierskiej dynastii Arpadów, lat około 53, w przyszłości święty. Obecnie zaangażowany w konflikt zbrojny w sąsiedniej Polsce. Historia stara jak świat – rywalizacja pokoleń, konflikt syna Zbigniewa z ojcem Władysławem Hermanem.

Król Władysław Święty urodził się i wychował w Krakowie. Od 1077 był królem Węgier. Pod koniec życia miał powrócić do miasta swojego dzieciństwa, jako zbrojny jego zdobywca. Legendę o tym wydarzeniu przechowała „Kronika ilustrowana” z XIV wieku.

Władysław to król rozsądny. Zamiast uderzać głową w miejskie obwarowania, posłużył się fortelem.  W czasie oblężenia kazał nocą usypać kopce ziemi, które następnie pokryto mąką. Rano, kiedy krakowianie spojrzeli na wroga, dostrzegli wielkie hałdy mąki, a przynajmniej sądzili, że to właśnie widzą. Uznali, że przeciwnik ma tyle żywności, że może oblegać ich gród przez długie tygodnie. To uruchomiło logiczną analizę, która zakończyła się decyzją o poddaniu grodu.

Legendę tę w kronice zilustrowano, a ilustrację uzupełniono opisem. Możemy zobaczyć, że rycerze węgierscy nosili ziemię w nogawicach. Król przygląda się tej pracy niczym magik, który zadziwi zgromadzoną na murach obleganego miasta publiczność. Stoi w majestacie, z mieczem, w koronie wokół której jaśnieje aureola (symbol przyszłej świętości, która spłynie na niego w roku 1192). Król wspiera się na tarczy, na której widoczne są biało – czerwone pasy Arpadów. W tle fantastyczny Kraków, miasto na wzgórzu tuż przed kapitulacją.

Prezentowana w Pałacu Krzysztofory wystawa Na wspólnej drodze. Kraków – Budapeszt w średniowieczu prezentuje wiele innych wspólnych elementów w historii Krakowa i Budapesztu. Zapraszamy do 20 sierpnia.